I gedenkhmar no balde pin gånt ka schual un, alle djar, hånne gemocht schraim aftz mi un aft moina famìldja, afte arbatn von moin eltarn un aftaz séll bodamar hatt gevallt tüan: di “hobby”, hatz gehoazt. Benn, i hån nia gebizzt baz zo schraiba ombrómm “hobby” hatzmar parìrt soin eppaz von raichan, un biar soinz sichar nètt gest. Alóra hånne geschribet vo moin khüa, von hennen un von vuks bodase hatt auzgehüatet. Daz lest djar vo schual izzta khent a naüga maistra, a fremmega boda hatt geredet belesch un boda hatt hèrta gehatt ’z har schümma augevånk in an zopf un di ummanegln gevèrbet, persìn di sèlln von zearn. Miar hattzemar gelékk sudjetzióng ma si iz hèrta gest asó guat pitt üs ke, dopo a par tang boda å iz gest geheft di schual, saibaraz khött ke furse iz gest lai di “fata turchina”. I hån gelest vil, un hån getrakk di stördje in lem vo alle tage, benn hånne geredet pittn Pinocchio, boda, azpe i, berat nia gånt ka schual, benn pittn “Capitano Nemo”, un azze ånka nia hån gehatt gesek ’z mer, hatzmar nicht auzgemacht, i hånz pensàrt eppaz gröazar baz da groaz hülbe von Pon von Milegruam, da sèll boda hatt getrakk ’z sboile boda iz gest drinngevallt, sin in Astetal. An tage, an schümman tage bode no gedenkh sovl bi ’z berat gestarn, di maistra hattaz gètt ’z schraiba aft ünsar famìldja, afte arbat von èltarn un asó vür, azpe alle djar, alle di åndarn maistre. Disa bòtta però pinne lai augesprunkh, vorse iz gerift aftaz sèll bort von raichan, un hån khött: “Maistra, i hån khummane “hobby”, ma biar håm di khüa un gestarn ummana hatt gekhelbart”. Ekko, est hånnez gehatt khött, eppaz habar gehatt biar o!! Di maistra, ke alora iz gest a djungez diarndle ma miar hattzemar varìrt squase alt, hattme ågeschauget, pittn plam oang boda håm geglentzeget azpe stèrn, un hattmar khött, laise laise ma hoatar: “Bia, du hast khummane “hobby”, pistoz nètt du boda lest alla dar sòrt un boda spilt drinn aln in stòrdje, sovl bisa beratn bar?”. I pinn darstånt un pinn khent roat, bia hattze getånt zo bizzaz. Est magàre hebatze gerüaft moi måmma zo khöda, azpe alle di maistre vor irn, ke i flattar pittar fantasia un pin “disattento”, an åndarz bort ditza boda miar hattmar gevàllt azpe klång, bida ånka nètt håm vorstånt bazzez bill khön, ma in maistre un moinar muatar, hatzen nètt gevàllt  sovl. “Ja”, hattze khött di maistra “du hasten an hobby, diar gevalltztar lesan”. Ekko, i hån nia pensàrt ke lesan iz eppaz vo raichan, ma in sèll tage, darvérante ke ditza o iz an “hobby”, pinneme gehöart asó raich azpe nia, un asó raich azpe alóra, höareme no alle di vert bode les an libar bodamar gevàllt. 

(n.g)